دلتنگی های آدمی را
باد ترانه یی می خواند،
رؤیاهایش را
آسمان پُر ستاره نادیده می گیرد،
و هر دانه ی برفی
به اشکی نریخته می ماند.
سکوت
سرشار از سخنان ناگفته است
از حرکات ناکرده
اعتراف به عشق های نهان
و شگفتی های بر زبان نیامده.
در این سکوت
حقیقت ما نهفته است
حقیقت تو
و من.
"احمد شاملو-
یکشنبه، اردیبهشت ۲۲، ۱۳۸۷
اشتراک در:
نظرات پیام (Atom)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر